سندروم پیش از قاعدگی (PMS) علائم و نشانه‌های زیادی دارد؛ از جمله تغییرات خلق‌وخو، حساس شدن سینه‌ها، ولع در غذا خوردن، خستگی، بیقراری و افسردگی. محققین تخمین می‌زنند که سه چهارم زنانی که در سن قاعدگی هستند، برخی از علائم سندروم پیش از قاعدگی را تجربه کرده‌اند.
این علائم احتمالا با ریتمی قابل پیش بینی تکرار می‌شوند. اما تغییرات فیزیکی و احساسی که شما در این دوران تجربه می‌کنید، ممکن است از علائم خیلی جزئی تا نشانه‌های خیلی شدید در نوسان باشد.
با تمام این تفاسیر، شما می‌توانید کارهایی انجام دهید تا این مشکلات زندگی شما را تحت تاثیر قرار ندهند. تغییر در سبک زندگی به شما کمک می‌کند تا نشانه‌ها و علائم سندروم پیش قاعدگی را کاهش دهید یا آنها را مدیریت کنید. در ادامه این مطلب از مبیت تمامی آنچه را که باید در مورد پی ام اس بدانید با شما به اشتراک خواهیم گذاشت تا دانش بیشتری در این زمینه داشته باشید.
علائم پی ام اس
لیستی طولانی از علائم و نشانه‌های سندروم پیش قاعدگی وجود دارد اما بیشتر خانم‌ها تنها تعداد کمی از این مشکلات را تجربه می‌کنند.
علائم و نشانه‌های احساسی و رفتاری
• فشار عصبی و اضطراب
• حالت افسردگی
• زودرنجی و گریه بی‌دلیل
• تغییرات خلق و خو، بیقراری و عصبانیت
• تغییر در اشتها
• بیخوابی
• گوشه‌گیری
• تمرکز پایین
• تغییر در میل جنسی
علائم و نشانه‌های فیزیکی
• درد ماهیچه یا مفاصل
• سردرد
• خستگی
• افزایش وزن به دلیل احتباس مایعات
• نفخ شکم
• حساس شدن سینه‌ها
• جوش زدن (یا بدتر شدن جوش‌های صورت)
• یبوست یا اسهال
• عدم تحمل الکل
برای برخی از افراد، دردهای فیزیکی و استرس‌های احساسی به قدری شدید هستند که زندگی روزمره آنها را مختل می‌کنند. در اکثر بانوان، علائم و نشانه‌ها (صرف نظر از شدت آنها) عموما تا چهار روز بعد از شروع دوران قاعدگی تمام می‌شوند.
تعداد اندکی از زنان، هر ماه علائم و دردهای شدیدی را تجربه می‌کنند. این فرم از سندروم پیش قاعدگی، اختلال ناخوشی پیش از قاعدگی (PMDD) نام دارد و با علائمی مانند افسردگی، تغییرات خلق و خو، عصبانیت، اضطراب، بهم ریختگی فکری، مشکل در تمرکز داشتن، بیقراری و فشار عصبی همراه است.
چه زمانی به دکتر مراجعه کنم؟
اگر نمی‌توانید با تغییر در سبک زندگی علائم را کنترل کنید و نشانه‌ها بر سلامت و فعالیت‌های روزمره شما تاثیر می‌گذارند، حتما به پزشک مراجعه کنید.
دلایل ایجاد علائم
علت دقیق سندروم پی ام اس مشخص نیست اما احتمالا چند عامل در این مورد دخیل هستند
• تغییرات دوره‌ا‌‌‌ی هورمون‌ها: علائم و نشانه‌های سندروم پیش قاعدگی با نوسانات و تغییرات هورمونی، تغییر پیدا می‌کنند و با شروع دوره پریود یا بارداری، از بین می‌روند.
• تغییرات شیمیایی در مغز: تغییرات سروتونین (ماده ای شیمیایی در مغز که احتمالا نقش مهمی در وضعیت روحی ایفا می‌کند) میتواند باعث شروع شدن علائم PMS شوند. اگر میزان سروتونین در مغز کافی نباشد، میتواند باعث افسردگی پیش از قاعدگی، خستگی، ولع در غذا خوردن و مشکلات خواب شود.
• افسردگی: برخی از زنانی که مشکلات شدید پیش از قاعدگی دارند، از افسردگی رنج می‌برند که هنوز تشخیص داده نشده است؛ اگرچه افسردگی به تنهایی نمی‌تواند باعث تمامی علائم پی ام اس باشد.
تشخیص
هیچ یافته بالینی یا تست آزمایشگاهی برای تشخیص قطعی سندروم پیش قاعدگی وجود ندارد. اگر علائمی دارید که جزئی از الگوی پیش از قاعدگی شما شده‌اند، پزشک ممکن است آنها را به PMS نسبت دهد.
پزشک برای اینکه بتواند علائم پیش از قاعدگی شما را کنترل کند، ممکن است از شما بخواهد تا علائم و نشانه‌های خود را حداقل برای دو سیکل قاعدگی در یک تقویم یا دفتر یادداشت کنید. شما باید روزی که اولین نشانه PMS را متوجه شدید و روزی که علائم تمام شدند را یادداشت کنید. همچنین، باید روز آغاز و پایان پریود خود را نیز علامت زده و یادداشت کنید.
برخی از مشکلات ممکن است فقط شبیه PMS باشند و ارتباطی به قاعدگی ندارند؛ برای مثال سندروم خستگی مزمن، اختلالات تیروئید و اختلالات خلق و خو مانند افسردگی و اضطراب. در نتیجه، پزشک برای تشخیص بهتر ممکن است دستور آزمایش خون نظیر تست عملکرد تیروئید یا تست‌های پایش خلق‌وخو بدهد.
درمان
در بسیاری از موارد، تغییر سبک زندگی میتواند به کاهش علائم PMS کمک کند. اما بسته به شدت علائم شما، پزشک ممکن است یک یا چند داروی مرتبط با سندروم پیش از قاعدگی تجویز کند.
موفقیت دارو درمانی برای تخفیف علائم در زنان مختلف، متفاوت است. داروهای رایجی که برای سندروم پیش از قاعدگی تجویز می‌شوند، عبارتند از:
• ضدافسردگی‌ها: داروهای مهارکننده بازجذب سروتونین یا SSRIs که شامل فلوکستین، پاروکستین، سرترالین و … می‌شوند، برای کاهش علائم مرتبط با خلق‌وخو موثر هستند و خط مقدم درمان دارویی برای PMS و PMDD شدید به شمار می‌روند. این داروهای ضدافسردگی عموما روزانه مصرف می‌شوند اما برخی از زنان ممکن است تنها دو هفته قبل از شروع پریود به این داروها احتیاج داشته باشند.
• داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی: داروهایی نظیر ایبوبروفن یا ناپروکسن که قبل یا در زمان شروع پریود مورد استفاده قرار می‌گیرند، می‌توانند گرفتگی‌های شکمی و حساسیت پستان‌ها را بهبود ببخشند.
• ادرارآورها: اگر ورزش و کاهش نمک غذا برای کاهش اضافه وزن، نفخ و تورم بدن در طول PMS کافی نباشد، استفاده از قرص‌های مدر میتواند به بدن کمک کند تا مایعات اضافی را از طریق کلیه‌ها دفع کند. اسپیرونولاکتون نوعی داروی ادرارآور است که میتواند به کاهش برخی از علائم سندروم پیش از قاعدگی کمک کند.
• ضدبارداری‌های هورمونی: این داروهای تجویزی از بارور شدن جلوگیری می‌کنند و ممکن است در تخفیف علائم سندروم پیش از قاعدگی کمک کننده باشند.
منبع: mayoclinic
